เมื่อเสียงเรียกคำรามดังอยู่ภายใน
จะให้ข่มมันไว้คงจะไม่มีทาง
เมื่อสัญชาตญาณเดิมถูกปลุกขึ้นมา
ตื่นขึ้นจากฝันร้าย
ต้องเจ็บซักกี่ครั้ง แต่ว่ามันก็ยังไม่ถึงตาย
แผลลึกซักเท่าไร แต่ก็ยังไม่ยอมง่ายๆ
เพราะโลกได้บอกความจริงผ่านสิ่งเลวร้าย
ฉันมัวแต่หลอกตัวเองไม่ได้
ชีวิตยังต้องอยู่ หากแม้จะเดียวดาย
เส้นทางมันอาจจะไม่ง่าย (ยากสักแค่ไหน)
วันที่ความเหน็บหนาวมันกัดกินใจ
วันที่ต้องเจอเพลิงพายุโถมกระหน่ำ เผาทำลาย
ถ้าใจได้ มันก็ต้องไปได้ ใครจะรู้
อีกไม่นานตะวันคงจะดับลงไป
จะไม่หลบไปไหน มาเหอะ พร้อมเผชิญ
ไม่เคยกลัวสิ่งลวงตาที่มันไร้ค่า
เป็นแค่ภาพมายา
ต้องเจ็บซักกี่ครั้ง แต่ว่ามันก็ยังไม่ถึงตาย
แผลลึกซักเท่าไร แต่ก็ยังไม่ยอมง่ายๆ
เพราะโลกได้บอกความจริงผ่านสิ่งเลวร้าย
ฉันมัวแต่หลอกตัวเองไม่ได้
ชีวิตยังต้องอยู่ หากแม้จะเดียวดาย
เส้นทางมันอาจจะไม่ง่าย (ยากสักแค่ไหน)
วันที่ความเหน็บหนาวมันกัดกินใจ
วันที่ต้องเจอเพลิงพายุโถมกระหน่ำ เผาทำลาย
ถ้าใจได้ มันก็ต้องไปได้ ใครจะรู้
มีเพียงแต่ความเงียบเหงาลำพัง
แต่ว่าฉันจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อโชคชะตา
มาเข้ามา ถ้าไม่ล่ามันก็ต้องถูกล่าไปจนตาย
ชีวิตยังต้องอยู่ หากแม้จะเดียวดาย
เส้นทางมันอาจจะไม่ง่าย (ยากสักแค่ไหน)
วันที่ความเหน็บหนาวมันกัดกินใจ
วันที่ต้องเจอเพลิงพายุโถมกระหน่ำ เผาทำลาย
ถ้าใจได้ มันก็ต้องไปได้ ใครจะรู้
มีเพียงแต่ความเงียบเหงาลำพัง
แต่ว่าฉันจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อโชคชะตา
มาเข้ามา ถ้าไม่ล่ามันก็ต้องถูกล่าไปจนตาย